Wyszukaj

Edukacja:

www - www - www - www - www - www - www - www - www - www
OSTRE WSPÓŁZAWODNICTWO Posted on 21 lutego 2016 images Ostre współzawodnictwo o zasoby prowadzi albo do rozwoju terytorializmu, albo hierar- chiczności, albo też i jednego, i drugiego, co zapobiec ma bezustannej wojnie wszystkich przeciw wszystkim; ale jednocześnie im silniejsza jest hierarchiczność i terytorializm, tym więcej okazji do agresywnego ataku i obrony monopoli i przywilejów. Tak więc gatunki wy­kazują tendencje agresywne proporcjonalne do pozio­mu hierarchiczności lub/i terytorialności swojej organi­zacji społecznej. Presja populacyjna jest oczywiście związana ze współzawodnictwem o zasoby. Przy stałym poziomie zasobów wzrost zagęszczenia prowadzi do wzrostu agresywności poprzez wzrost presji na zasoby materialne. Zarówno presja populacyjna na zasoby ma­terialne, jak współzawodnictwo o zasoby, a więc i agre­sja, uległy w gatunku Homo sapiens znacznemu za­ostrzeniu w wyniku społecznie wytworzonego zapo­trzebowania na zasoby i materialne, i należące do sfery psychicznej .Homo sapiens wykazuje wyższy poziom terytorializmu, agresji, hierarchiczności i presji populacyjnej niż większość ssaków i prawie wszyscy nasi najbliżsi krew­ni, wyższe naczelne. Dzieje się tak dlatego, że ludzie współzawodniczą o szerszy zakres zasobów społecz­nych i materialnych, i to z większym uporem i zawzię­tością, niż jakikolwiek inny gatunek; zakres w rzeczy­wistości tak szeroki, że potrzeby człowieka stały się niemożliwe do zaspokojenia. Potrzeby te są niezaspokajalne, ponieważ nie są po prostu potrzebami mate­rialnymi, ale w znacznej mierze dotyczą zasobów i wy­tworów społecznych. | Leave a comment PLASTYCZNOŚĆ I RÓŻNORODNOŚĆ Posted on 21 lutego 2016 images (3) Mimo całej plastyczności i róż­norodności, stanowiącej przedmiot naszej dumy, nasz repertuar zachowań, choć przypuszczalnie większy niż u jakiegokolwiek innego znanego nam zwierzęcia, w żadnym wypadku nie jest nieskończony. Istnieje coś takiego, jak natura ludzka, tak samo, jak istnieje natu­ra szympansa czy natura słonia.Nasze podstawowe pytanie brzmi następująco: dla­czego w zestawieniu z innymi ssakami, a zwłaszcza z innymi gatunkami naczelnych, człowiek jest tak agre­sywny? Moje rozumowanie, w dużej części opierające się na pracach zoologów, prymatologów i etologów, jest następujące: wyjściową przyczyną agresji jest współzawodnictwo o zasoby. Istnieją dwa podstawowe sposoby regulowania tego współzawodnictwa: teryto- rializm, w którym ustanowione zostają monopolistycz­ne prawa do zasobów na określonej części użytkowanej przestrzeni, i hierarchiczność, dzięki której tworzony jest porządek pierwszeństwa w dostępie do zasobów i ich podziale. Związek pomiędzy terytorializmem a — z jednej strony — hierarchią i — z drugiej — agresją jest dwojakiego rodzaju. Dopóki akceptowana jest hierar­chia i granice terytoriów, dopóty hamowana jest agre­sywność; ale w naturze zarówno granic, jak i hierarchii leży to, że nie akceptuje się ich bez oporów. I granice, i hierarchia są gwałtownie atakowane i nie mniej gwał­townie bronione. | Leave a comment WIELE FORM ZACHOWANIA Posted on 21 lutego 2016 pobrane (1) Wiele form zachowania się (znanych jako „wdru­kowanie” lub „krytyczny okres” zachowania się *) jest produktem koniecznego współoddziaływania zacho­dzącego pomiędzy biologicznymi predyspozycjami a otoczeniem, co wskazuje na sztuczność przeciwstawia­nia sobie tych dwóch zbiorów czynników determinują­cych zachowanie się.Powyższe tezy dotyczą zarówno zachowania się człowieka, jak i zachowania się innych zwierząt, w tym oczywiście zachowania się ssaków; „niepowtarzalność” zachowania się człowieka bywa niewłaściwie rozumia­na. Zachowanie się człowieka jest rzeczywiście niepow­tarzalne w takim samym znaczeniu, w jakim nie­powtarzalny jest pod pewnymi względami repertuar zachowań każdego gatunku; nie istnieje jednakże cał­kowita rozłączność pomiędzy zachowaniem się czło­wieka a zachowaniem się innych zwierząt. Człowiek nie jest niepowtarzalny w tym, że przekazuje spo­łecznie nabyte zachowania się; ani też nie ma powodu, by uważać, że jego biologiczne wyposażenie nie ma wpływu na zachowanie się, skoro najwyraźniej wpływa na zachowanie się innych gatunków. Odgraniczanie po­ziomu zachowania się od poziomu biologicznego jest doprawdy pozbawione sensu, skoro zachowanie się każdego gatunku tak ściśle związane jest z jego ewolu­cją biologiczną.